en güzel sen

Beni en güzel uzaktan sen sevdin
balkonlarında şehrin hiç kurumayan sen
Huysuz havası sabaha karşıların
duaların, efsunu bilmemenin
birden yağmur birden sel olup
Akıtan beni içime en güzel sen

Beni sen sevdin en güzel uzağından kendinin
Baş köşesinde durdu odanın siyah çerçevesi
bir kuşaktı yırtıp attığın
Sen hiç gelmeyecek o gelecekten
engüzel gelen enüzgün ses

Boşluğun birbirine çarpınca çıkardığı sesten
Anlaşılırdı ya çınladığında çan
bir alımlık canı kadının
Sana çaldı en uzaktan

Beni sen en güzel en ıraktan sevdin
Karışırken ilimler birbirine
Bilimsel bir deney gibi beni yanıla yanıla
Vazgeçe geçe sevdin bir daha sevmekten

En güzel sen girdin şiirine bir kadının
ağzına dönüştü ağzının sıcağından
Bir tepeden tepesine en güzel sen yürüdün
Ayaklar yetmezken yürümeye
sarpa sarıp topuz yapıp saçlarını topladığında
Bir parmağı yakınırken bir parmağa nerde sen
en güzel yerindeydin hiç gelmemenin

En güzel sen
En güzel sen
gözlerini çıkarıp koydun yastığın üstüne
En güzel sen kuyusuydun olmanın
Belleğinde çizilmiş hatıralar anılmaktan

Bir sen
Sadece en çıkışından girebilirdin, yaptın
Ve aralık başıydı başıma alıp sana vardığımda
uzağımda otağ kurmuş şehzade
Hayır kral değildin ve kahraman da
Bir şehzadeydin
şehrin en kalabalık meydanında
kapısına modern zebaniler durmuş
Akşam olmuş gece olmuş
Gece olmuş akşam olmuş

En güzel sende dönmüş
İçine dönen ne varsa