ağır ağır sürüklenen zaman yol alıyor parmak ucunda

hırpalanmış gecenin üzerinden geçiyor ayaklar

artık genç değil yalnızlık, biliniyor

yeri değişmeyen her şey delili bunun

oysa öğrendim yangın çıkarmayı

biliyorum: ne zaman kanın artığıdır kızıl

ne zaman bordoya dönüşür cesaretsiz kırmızı

renksiz bir yaprak olabilir mi düşürdüğüm

işte başlıyor kandans:

-bu dansı bana lütfeder misiniz?

günaydın turgut

günlerden hafta ortası ve mevsim kış ardılı

yoldayız, ilerliyoruz sıcacık bir ömürde, iki kişiyiz

herkesin unuttuğu sokaklardan geçiyoruz kuşları selamlayarak

balkonlar dışarı sarkmış ve kadınlar geceyi silkeliyor camlardan

günaydın turgut, ‘hasan'a da günaydın

günlerin yaban bir geçişi var ömürden

koşuyoruz yorulmak için yokuş yukarı

ve bırakmak için kendimizi hayattan aşağıya

koştukça gövdesi kızıl, yeleleri kara

yorgun rüzgâra şirk koşmaktan

tekin değil durduğu yer şaha kalktıkça

 I. 

saint antuan&rsq

öteki-siz şiir kitapları:8

ocak 2002, istanbul