notre dam'ın kanburu

notre dam’ın kamburu

orda bir kulede
kamburların en güzeliyle
yirmibirinci yüzyılın çanları çalınıyor

herkesin terk ettiği bir kuleden bir yıldıza çıkılıyor
bir yıldız bütün yıldızların ışığını boğuyor
bir ışık sızmıyor artık geçmişiyle geleceğinden
bir yol hiç ikiye ayrılmıyor
çerçevesini reddeden bir fotoğraf kendiliğinden çekiliyor
içine

orda en güzel kamburuyla sırtındaki hayatı
orda eğri geometrisiyle
bahçesinde çocuklar oynuyor
büyümüş solukları deviriyor rüzgarı

orda bir çizgi boyunca gitmiyor her şey
iç acılarının toplamı kadar kesiştiğimiz her şey
ama boşlukta kesişmiyor hiçbir şey

orda bir kanburun en güzel eğrisinden akıp gidiyor
vücuda gelmemiş sevişmeler
kuşağıyla boğuyor kendini

8 haziran 2009