Şiir; Derya Önder; Zorba; rahip

rahip ve zorba

“o halde arsenik sevinçlidir, ben ise
haliyle hiç öyle değilim”

hem rahip hem zorba
iplerin ucunu düğümledikten sonra
yapıcı ve yıkıcı

sevinmekten aforoz edilmiş bir tebaayla
bir haçın altında, bir minarenin
herkes göğsünden kazırken kendi günahını
-kapanacak bu da ötekiler gibi-
denilen yaraların yapıcıları

onu o yapan tanrısının huzurunda
tanrının bile yapamayacağı bir ustalıkla
geriyor akbaba kanatlarını kartaldan çok
benimsin, sen de benim, o da benim
-iyi de bu dünya neresi-