şiir; hybris; Üç Nokta

hybris

burada
küçük su kanallarında boğmak için sesimi
uzun uzun suya bakıyorum

aynasında ruhumun çatlaklar var
ne zamandır susulmuş şeyler
çağrılmak istiyor
-hatıraların yurdudur susmak-

gidenlerin arasında tanıdığım yok
son yolcuyu da uğurladıktan sonra
ağrıma gitmiyor hayat

çitlerim yükseliyor
tarlam sürülsün, boy vereyim derken
telleri çiziyor alnımı uzaklara bakmanın

hybris bahçesinin ağaçları gür
döndüğüm yerler varılmaktan memnun
arzu dingin, keder yedi canlı

varla yok arası, yoksa hiç
akıyor içime günlerin uğultusu