şiir: kırmızılar pencereler akrepler ve melekler

kırmızılar pencereler akrepler ve melekler

kırmızı bir pencerede durdum
baktım gözlerinden açılana
baktım: kırmızı bir ışıktın sen. ötesi kızıl.

ben hangi melek yer kalmayan omzunda
iyiliğine ve kötülüğüne dokunulmaz
melaikeler dünyasında
geceden geceye kurulan çadır

bir kırmızıda durdum penceresinde giyotinler olana
tuhaftı boynunun yerine asılmak gözlerinden
tuhaf bile değildi bir pencerenin kanadığı
en yırtığı en dökülmüşüyle
harflerin meleğe dönüştüğü yer tuhaftı

ben hangi melek
anlamın meleği biçimsiz, kuştüylü, kuşbakışlı
kanatlarında yolunmuş iki pencere

atonal bir öpüşe benziyor uzaktan öpmek seni
bir odayı bile ışıtmaz o ışıkta
duran ben o kelebek: sevgili melek.

yine durdum.
durmamla durmayan her şeyden mesul bir tanrı
vardı evet… yaptık ondan bir parça.
bir parça aşktan yaptık en büyük tanrısını tinin.
kaburga kemiğinden yaptık kendimizi.
şimdi bilmediğim bir adamın
unuttuğum bir yeri olmuştum.
şimdi geçti galiba.

galiba birazdan geçti pencereden bir melek
birazdan bir pencere geçti, kırmızısı o pencerenin
bu dışarıya bir iç… bu içe o dışarı giremez
bir melek bile giremez kırmızısından
pencere deliğinden de galiba.

kırmızılara pencerelere bir de akreplere
soru sorulmaz hiç: ben kimin meleği?

kimse terk edemez artık kimseyi
ben bunun meleği

Derya Önder

*20-22 kasım 2009 tarihleri arasında İzmir'de gerçekleştirilen "Akköy Şiir Günleri"nde okunmuştur.