şiir kapanı

Bütün açılarıyla denk düşer mi emin değilim ama aklımda böyle bir şey dolaşıp duruyor. Bir defa şiir büyük bir çoğunluğun zaten umurunda olmadığı için, mekanizma tam da "kapan"da olduğu gibi, siz onunla temas edince çalışmaya başlıyor. Yani havyan orda kendisi için cazip bir şey olduğunu varsayarak uzanıyor önce...

Sanıyoruz ki içinde "şiir" geçen her şey şiirle ilgilidir. Dolayısıyla dünyaya kulak kesiliyoruz. Haberlere, gazetelere, kitap eklerine, ilanlara, duyurulara, sitelere, forumlara, dergilere, yıllıklara, antolojilere, şairlerin neler yapıp ettiklerine, dediklerine... Katılmadığınız, başka türlü olduğunu düşündüğünüz şeyler için [hatta ben biraz da şairin bütün işi şiirini yazmak (mı) diye düşündüğüm için] uygun bulduğunuz yollarla tepkinizi de dile getiriyorsunuz. Yazı yazıyor ya da tartışmalara katılıyorsunuz. Zaten pek bir şey de değişmiyor. Zaten "mutlu/mesut" insan toplulukları arasındaki "sevgi" alışverişi, varsa sahiden ilgili şeylerin de üstünü örtüyor. Zaten, zaten, zaten.... zatenler uzayıp boyunuzu aşıyor. Sonra yavaş yavaş bu "ilgili" şeyler size nüfuz etmeye başlıyor. Çünkü birikiyor ve gittikçe biriken şey (dönüştürülemiyorsa hele) hem yığın haline geliyor hem de içine öfke, bunaltı, can sıkıntısı gibi şaşırtıcı (yolundan çıkarıcı) şeyler ekleniyor. Böylece hem şiir için şiirin dışındaki dünyayı (vardır bu arada öyle bir dünya da... mümkündür ve içinden şiir geçmeyen o kadar çok şey şiirle ilgili ki...) bir kenara itiyor hem de "şiir-içre" olduğunu sandığınız şeylerden dolaylı olarak zarar görüyorsunuz. Çünkü hem zamanınızı çalıyor hem de enerjinizi. Böylece şiir üretmeyen şairler topluluğu giderek genişliyor. Çünkü "ilgili şeyler"den geriye [hayatın sizden aldıklarından (yol, iş, eş, dost, trafik, aile vb.) sonra kalan geriye'den] ya bir şey kalmıyor ya da pek az.

Biz böyle değiliz diyenler olacaktır. Doğrudur, öyleleri de vardır sayıyorum ben.

Sonuç mu? O kalan kıymetli "geriye"leri daha iyi kullanmak lazım... Bir de galiba şiir, şairi test ediyor: "Bakalım onca şeyin içinde, beni hâlâ bulabilecek misin?"

Yorumlar

Siir

Siire merakim oldugu zamanlar bazan bir romani bazan ne oldugunu bilmedigim bir makaleyi okuyup begendigimde onun cümlelerini rastgele ya da begendigim yerinden bölüp siir yapardim.
Simdi de ayni düsüncedeyim.Bazan cok duygulu animizda birseyler mirildandigimiz olur;ya da düsüncemize bagli bazi kisacik cikarimlar yazariz ki felsefeyi ters okutur cinsten.
Onun icindir ki siir hep icimizde ama unutulmamak icin bazan cikar icimizden karsisina dikilir ve o zaman siir olmaktan cikar.
Önder

Yorum izleme seçenekleri

Yorumların gösteriminde tercih ettiğiniz şekli seçerek değişiklikleri etkinleştirmek için "Ayarları kaydet"i tıklayınız.

Yeni yorum gönder

Back to top