Serbest düşüş: Vazgeçişe eşlik eden o cılız ses

Hayatında çok şeye tutkuyla bağlanmış ve bir yerde vazgeçmiş biri olarak içerideki o cılız sesi çok iyi tanıyorum. Bütün ibrelerin aksi yönü gösterdiği, kalsan işine gelecek, yarayacak, kısmen iyi olacak vs. bir sürü yerde içeride cılız bir ses sana "vazgeç", "yanlış yapıyorsun" der ama bu cılız ses dışındaki her şey o kadar gürültülü, gösterişlidir ve pragmatik olarak baktığında doğru olan olduğun yerde kalmak gibi göründüğü için o sese kulak vermezsin. Ama o ses belki bir müzikten diğer bir müziğe geçiş kadar bile kısa anlarda, her fırsatta hatta çoğu zaman sen çok iyi, mutlu olduğunu düşünürken yakaladığı ufak bir anda aynı şeyi söylemeye devam eder. Belki de bütün seslerin bir anlığına bile olsa susabileceğini bildiği için o aynı şeyi dile getirmeye devam eder: Çık oradan, vazgeç, git, başka yöne dön, çık oradan, çık...."

Vazgeçmek güzeldir, yıkım gürül gürül gelirken... Kazanacağını düşündüğün hiçbir şey kazanç da değildir zaten. Hayat ancak böyle devam edebilir.

Bir şarkıda diyor ki "Free when ı'm sinking down"...
Ben öyle anlıyorum: Batarken bile özgür olmak ve özgürce yeterince battıktan sonra aynı özgürlükle tekrar suyun/hayatın üzerine çıkabilmek...